Bu kahrolasi sensizlikten nefret ediyorum..
Sonum belli ben sensiz ölüyorum,
Gel kurtar ne olur canım yanıyor
Yokluğun o kadar zor ki heryer kararıyor.
O son bakışın hala aklımda unutamıyorum.
Neden "Gitme" demedin yar..?
Bekledim... "seni seviyorum gitme" demeni bekledim.
Oysa sen sessizce gidişimi izledin,
Sensizliğe adım atmanın vakti gelmişti,
Korkarak beklediğim o an ecel gibi peşimdeydi...
İçim acıyor benim bitanem, canım yanıyor,
Sensizliğe adım atıyorum,
Acıyla başbaşa kalıyorum,
Mutluluguma veda edip
Senide yureğimde götürüyorum...
Karanlığa dalıp bütün umutlarımı üstümden atıyorum,
Attığım her adımda ben birkez daha ölüyorum,
Şunu bil canparcam Ben simdi sensiz olsam bile,
Sensiz yaşasam bile,
Ne olursa olsun seni hep içimde büyütücem...
Hiç bir zaman ölmeyeceksin içimde aşkım...
Seni bir gul gibi icimde saklicam,
Gerekirse gozyaslarimla sulicam.
Şimdi bir mezar kazıyorum,
İçine yüreğimi gömüyorum.
Senden başkası onu sevmesin diye.
Hani hiç inanmazdın sen sözlerime..
Seni ölümüne seviyorum dedigimde...
Sor şimdi sor karanlığa,
Mutsuzluğa sor,
Ağladığım zamanlarda dertleştiğim gecelere sor,
Sensiz doğmayan güneşe sor,
Şimdi içinde gömülü olduğum toprağa sor...!
Onlar şahit oldu sana olan bu imkansiz sevgime...
Sor bitanem onlara sor.
Seni nasilda severek can verdigime AYŞEM
Salı Kas. 11, 2008 12:27 am